Celem prawa w każdym społeczeństwie jest osiągnięcie jednego lub więcej z kilku celów, w tym utrzymanie pokoju i utrzymanie status quo, ochrona praw jednostki, promowanie sprawiedliwości społecznej i zapewnienie uporządkowanych zmian społecznych. Niektóre systemy prawne służą tym celom lepiej niż inne. Na przykład reżimy autorytarne często uciskają mniejszości i przeciwników politycznych. Z kolei kolonializm często narzucał pokój w danym kraju poprzez tworzenie imperium.

Współczesne prawodawstwo składa się zazwyczaj z ustawy ramowej, która upoważnia agencje do opracowania szczegółowych przepisów. Ostateczne przepisy są następnie przekazywane społeczeństwu za pomocą złożonych metod komunikacji. Techniki te różnią się od tradycyjnych modeli, które przewidywały prostszą metodę komunikacji. W tych współczesnych okolicznościach pragmatycy prawni pokładają większą wiarę w spostrzeżenia i analizy sędziów niż w stosowanie ustalonych reguł. Na przykład, może pojawić się sprawa, w której sędzia interpretuje precedens z czasów starożytnych.

Ogólność prawa

Kolejną ważną cechą jest ogólność prawa. Chociaż prawo nie może działać bez szczególnych nakazów, to jednak potrzebuje ogólnych zasad, które będą kierować jego tworzeniem. Co więcej, te ogólne zasady powinny być bezosobowe i bezstronne. Co więcej, muszą dotyczyć każdej osoby, a nie tylko Afrykanów czy rdzennych Amerykanów.